وقتی نباشی ، حرف دلم

 دیگه خوندنی ترین ، قصه ی عاشقانه نیست

وقتی نباشی وسعت آسمون هم

وسیعتراز ، چشم انتظاری های من نیست

وقتی نباشه یادِِ تو ، پروانه هم دلگیر میشه

می میرهُ می پوسهُ ، یکجا می سوزه

وقتی که رفتی ساحل هم گوشه نشین شد

جای پاتُ می بوسهُ ،

چشماشُ به قلبِِِ دریاها می دوزه

وقتی رفتی روزا هم سیاهُ تارَََن

ابرا هم اشکاشونُ ، با خون می بارََن

وقتی نیستی ، جای تو ، گریه همنشینمه

تنها یک اتاق خالی ، آسمونُ زمینمه

وقتی نیستی ، بودنم معنا نداره

روزگارم منُ با دردِِِ خودم تنها می زاره

وقتی نیستی ، لحظه ها باکی ندارن

مییون اشکای من ، خنده هاتُ جا میزارن

وقتی نیستی ، وقتِِِ رفتن می رسه

با خودم تنها میشم،دنیام به اخر می رسه